مدیریت را که به «هنر کشف استعداد‌ها و فرآیند تجهیز، تنظیم و هدایت نیروها در جهت اهداف سازمانی» تعریف کرده‌اند، فقط به بهره‌وری از انسان به عنوان یک وسیله برای افزایش سرمایه یا ایجاد کار در جامعه توجه می‌کند؛ در حالی که از منظر امام علی(ع) مدیریت علاوه بر این‌که انسان را به افزایش سرمایه و ایجاد کار که برای سازوکار آبادانی زندگی ضروری است، سوق می‌دهد، باید زمینه‌های رشد انسان را به سمت تعالی روحی و روانی او که خاستگاه فطری دارد نیز فراهم آورَد.
این تحقیق با بررسی در فرمان ها و برنامه‌های امام علی(ع) و نظریه‌های موجود در مدیریت که برگرفته از نتایج تحقیقات و تلاش‌های تجربی و اندیشمندانه‌ی صاحب‌نظران است به آسیب‌شناسی مدیریت در زمینه‌ی تدابیر اجتماعی پرداخته است که اگر در تدابیر اجتماعی اقامه‌ی عدل شود و آزادی‌های قانونمند به رسمیت شناخته شود و به جای خط‌کشی‌های نامربوط، مهرورزی و توجه به حقوق مردم و… مدّنظر قرار گیرد، یقیناً مدیریتی اعمال خواهد شد که هم تعالی انسان را تأمین می‌کند و هم موجبات افزایش سرمایه و کار را فراهم می‌آورد.
)