برای بهبود بهره وری و اثربخشی نظام آموزش عالی و جامعه‌ی دانشگاهی کشور، باید عوامل موثر بر رضایت شغلی اعضای هیأت علمی مورد بررسی قرار گیرد. هدف این مطالعه‌ی توصیفی – همبستگی بررسی عوامل مؤثر بر میزان رضایت شغلی اعضای هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینا بر اساس نظریه دوعاملی هرزبرگ است. برای این منظور 85 نفر از اعضای هیأت علمی به صورت تصادفی به عنوان نمونه‌ی آماری انتخاب شدند و اطلاعات و داده های لازم از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. به‌طور کلی اعضای هیأت علمی از شغلشان نسبتاﹰ راضی بودند؛ ولیکن میزان رضایت شغلی اعضای هیأت علمی زن به‌طور معناداری بیشتر از رضایت شغلی اعضای هیأت علمی مرد بود. میزان رضایت از عوامل بهداشتی بیشتر از عوامل انگیزشی بود. عامل «ماهیت کار» بیشترین بعد انگیزشی را برای اعضای هیأت علمی داشت و کمترین بعد انگیزشی مربوط به شرایط کاری بود. هیچ‌کدام از ویژگی‌های فردی (سن، سابقه، مدرک تحصیلی و رتبه‌ی دانشگاهی ) با رضایت شغلی رابطه‌ی معنی داری نداشتند. نتایج حاصله از رگرسیون نشان داد که 65 درصد واریانس نمرات رضایت شغلی اعضای هیأت علمی توسط عوامل ماهیت کار و رشد و توسعه‌‌ی فردی قابل تبیین است.
)