این مقاله به مطالعه‌ی دو متغیر مهم مدیریتی یعنی مهارتهای ارتباطی مدیران و سلامت سازمانی در یک سازمان آموزشی (دانشگاه فردوسی) می‌پردازد. هدف اصلی علاوه بر شناسایی وضع مهارتهای ارتباطی و اندازه سلامت سازمانی دانشکده‌ها، بررسی رابطه بین این دو متغیر است. با روش پیمایشی برای پاسخ به چهار فرضیه‌ی پژوهش 73 تن از مدیران انتخاب شدند و به کمک دو پرسشنامه اطلاعات مورد نظر جمع‌آوری گردید. تحلیل یافته‌های تحقیق ضمن تأیید وجود رابطه نشان داد که مدیران دانشگاه دارای مهارتهای بالاتر از متوسط در زمینه‌های ارتباطی‌هستند و دانشکده‌ها از سلامت سازمانی بالاتر از متوسط برخورد دارند. در عین حال تفاوت‌هایی در مؤلفه‌های درونی هر یک از متغیرها مشاهده می‌شود که قابل بررسی دقیق‌تری هستند.
)